۱۳۸۹ بهمن ۱۳, چهارشنبه

دردنامه دوم






به نام حق
سلام

سلام بر تو ای فرستاده خوبی ها، ای مهربانترین فرشته خاک.
تو از ملکوت آسمان به زمین فرا خوانده شدی تا انسان را با معنای واقعی اش آشنا کنی.
تو، آفتاب روشن حقیقت بودی در شام تیره زندگی.
از مشرق دلها برآمدی و اکنون، آسمان تب دار غروب جانگداز توست.
نامت بلند و دینت پر رهرو، ای جاری تر از حیات در پیکر آدمی... .

سالروز رحلت جانگدازپیامبرگرامی اسلام حضرت محمد مصطفی(ص)
وشهادت جانسوز کریم اهل بیت امام حسن مجتبی (ع)
بر عموم مسلمانان جهان تسلیت باد


مرا  ببخش  عزیزم   اگر  نه  آبادم
                      اگر ز رنجِ تو همواره زارو ناشادم

 مرا ببخش عزیزم اگرتو رفتی ومن
                     به زجرِ غیبتِ رویت  ز پای  افتادم

 مرا ببخش عزیزم  درین غریب آباد
                    اگر  نگاه   قشنگِ   تو داد  بر  بادم

 برون زسینه نخواهم عذابِ جانسوزت
               مرا ببخش گر از غم  شکست  بنیادم

ترا عزیزِ دل  از یاد  کِی  توانم  برد
                   مگر  نفس   رَوَد  عاشقانه   از  یادم



             و در نهایت هر کس و هر کجا که باشد!
             شوق پرواز را زمانی خواهد چشید...




          من شنيدم که کسي با خود گفت
          سالهاست که چشم حسرت ديدار يک انسان دارد
          دير دانست که انسان مرده ست
          و فقط چند شاخه
          که به دور از وزش باد مصيبت مانده ست
                    پيرمرد با خود گفت...
                    ياد آن روز بخير!
                    که دل از خوبي و عشق و عاطفه سرشار بود
                                   کودک خنديد و گفت:
                                   وه ! دگر خوبي چيست؟
                                   گر چو آب نبات شيرين است مي خواهم
                                   و پدر در دل به اين انديشه کودک خنديد
                                   او فقط مي دانست
                                   خوبي آن ناز گليست
                                   که بپژمرد و شکست
                                   نه! دگر خوبي نيست...



و چه زیباست عشق را زمزمه کردن
      معنای واقعی عشق در کودکانی که چشم به راهند...
      کودکان خسته از کار...
 محبت کودکانی که خنده هایشان گاه گاهی صورت خسته از کارشان را زینت می بخشد...!




حتي اگرهمه ي ابرهاهم ببارند                              
  گل هاي قالي هرگز نخواهندروييد               
اين قانون زيرپاماندن است...      
  


 برای نظر دادن اینجا کلیک نمایید
نظرات

۱۳۸۹ بهمن ۸, جمعه

درد نامه اول


به نام دوست
     سلام!
     من و سرزمین بی قراریهایم...
     سرزمین عشق!
     سرزمین کودکانه ام!
     سرزمینی که بارها و بارها به دست ویرانگران عشق به نابودی کشیده شد...!
     دلم گرفته است...امید زنده است/
     دوباره خواهمت ساخت دنیای کودکی ام
     گرچه ساختنت در این خفقان سخت خواهد بود...





          اگه قلبمو شکستي...
     اگه قلبمو شکستي به فداي يک نگاهت
          اين منم چون گل ياس نشستم سر راهت
               تو ببين غبار غم رو که نشسته بر نگاهم
                    اگه من نمردم از عشق تو بدون که روسياهم
                         اگه عاشقي يه درده چه کسي اين درد نديده 
                              تو بگو کدام عاشق رنج دوري رو نديده
                                   اگه عاشقي گناهه ما همه غرق گناهيم
                                        ميون اين همه آدم يه غريب و بي پناهيم
                                             تو ببين به جرمه عشقت پره پروازمو بستند
                                                  تو نديدي منه مغرور چه بي صدا شکستم




در کـودکـــي آرزو شـدي دلــــها را
بــازي دادي دلــــخوشي فــــردا را
ما پير شديم و دور خود مي گرديم
...
اي چرخ و فلک ! به باد دادي ما را



افسوس که زود گذشت آنچه که امروز حسرتش را در دل داریم...
پ.ن : سرزمین بی قراری از امروز هوای تازه دارد




 برای نظر دادن اینجا کلیک نمایید
نظرات